Dlaczego warto odpowiednio zadbać o czystość psa?
Największy problem z odpowiednim zadbaniem o czystość psa mają zwykle osoby, które mieszkają ze swoim pupilem w mieszkaniu. W takiej sytuacji jedynym sposobem na zadbanie o higienę psa, który przecież korzysta z takiego samego wyposażenia domu jak pozostali mieszkańcy, jest wykąpanie go w tej samej wannie, z której korzystają domownicy. W przypadku dużych zwierząt może to okazać się dość skomplikowane ? wtedy najlepiej takie zabiegi przeprowadzać przy pomocy kilku osób. Oczywiście, warto przyzwyczajać psa do kąpieli już od szczenięcia. Chociaż psy nie zwracają zwykle uwagi na czystość, to dla właściciela regularne dbanie o higienę pieska może mieć niebagatelne znaczenie.
Dbanie o czystość psa
Dzięki przyzwyczajenia psa do regularnych kąpieli możemy uniknąć kłopotów z utrzymaniem jego higieny. Jak wiadomo, kąpiel to podstawowa forma zadbania o czystość naszego pupila. Oczywiście, istnieje także wiele innych zabiegów, które pozwalają na zadbanie o czystość psa. W przypadku zwierząt bardzo istotne jest zadbanie o to, aby nasz pupil nie borykał się z pchłami, które często dokuczają szczególnie psom. Dobrym pomysłem na usunięcie takich insektów jest regularne spryskiwanie sierści specjalnymi preparatami, dostępnymi w sprzedaży. Można także zainwestować w specjalne obroże przeciw pchłom czy inne środki, jednak jest to już zalecane pod okiem weterynarza.
Jakie są objawy wścieklizny
Wirus wścieklizny atakuje komórki układu nerwowego, ze szczególnym tropizmem do komórek istoty szarej mózgu.
Przebieg choroby u wszystkich gatunków zwierząt jest w zasadzie podobny. Możemy wyróżnić dwie postacie wścieklizny:
postać gwałtowną,
postać cichą ? porażenną.
U ludzi w początkowym, inkubacyjnym okresie (około 2-miesięcznym od chwili zakażenia) występują objawy ogólne. Dominują tu uczucia mrowienia wokół miejsca pokąsania, a także gorączka, ból potylicy, zmęczenie oraz rzadziej halucynacje i torsje. Zwierzęta często w tym okresie zmieniają swoje zwyczaje, głównie tryb życia z dziennego na nocny i odwrotnie, a także przestają być wrażliwe na bodźce bólowe. Po kilku dniach u ludzi i zwierząt występuje nadmierne pobudzenie lub, skrajnie, porażenie (tzw. cicha wścieklizna). U chorego stwierdzić można mimowolne skurcze mięśni (konwulsje), ślinotok, światłowstręt oraz wodowstręt. Śmierć następuje w około tydzień od wystąpienia objawów.
W przypadku diagnozowania człowieka wystawionego na ryzyko zakażenia w krótkim odstępie czasu większe znaczenie od potwierdzenia choroby ma ocena prawdopodobieństwa jej wystąpienia. W tym celu stosuje się głównie wywiad epidemiologiczny. Jednocześnie rozpoczyna się, jeżeli zwierzę zostało złapane, trwającą 15 dni przyżyciową obserwację weterynaryjną (zwierzęta domowe) lub pośmiertne badanie mózgu zwierzęcia (zwierzęta dzikie i agresywne zwierzęta domowe). Przyżyciowa diagnostyka człowieka jest możliwa (z wykorzystaniem m.in. metody PCR), lecz dość często pojawiają się w badaniu wyniki fałszywie ujemne.
Wirus w ślinie zwierząt jest jednym z objawów ostatniego stadium wścieklizny. W przypadku psów żaden spośród tych, u których pojawił się wirus w ślinie, nie będzie żył dłużej niż 10?12 dni. Dlatego jeżeli pies przeżyje obserwację, można wnioskować, że w momencie pogryzienia wirus nie znajdował się w ślinie, więc pies nie mógł zakazić człowieka.
Pośmiertne rozpoznanie przeprowadza się, używając testów serologicznych i próby biologicznej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%9Bcieklizna