Warto znać swoje prawa

ów, a czasami także porozmawiać z osobą, która w sądzie stała się jej przeciwnikiem, żeby poznać sprawę z drugiej perspektywy. Czasami sięga on po niekonwencjonalne metody zdobywania informacji. Nawiązuje w tym celu współpracę z d

Warto znać swoje prawa prawnik Katowice

Zadania oskarżyciela

Każdy prawnik musi być odpowiednio przygotowany do rozprawy sądowej, w której prezentuje jedną ze stron. W ramach przygotowania musi przeprowadzić z nią serię rozmów, a czasami także porozmawiać z osobą, która w sądzie stała się jej przeciwnikiem, żeby poznać sprawę z drugiej perspektywy. Czasami sięga on po niekonwencjonalne metody zdobywania informacji. Nawiązuje w tym celu współpracę z detektywami, którzy na jego zlecenie śledzą niektóre osoby i zdobywają o nich jak najwięcej różnych informacji. Na samym prawniku spoczywa rola obrońcy, który stara się przekonać sąd o niewinności swojego klienta lub przestawić wszelkie okoliczności łagodzące dla dokonanego przez niego czynu. Natomiast oskarżyciel stara się o to, żeby sędzia wymierzył osobie oskarżonej jak najwyższy wymiar kary.


Polska i jej prawo cywilne - Wikipedia

Prawo cywilne (łac. ius civile) ? gałąź prawa obejmująca zespół norm prawnych regulujących stosunki między podmiotami prawa prywatnego, stanowiąca zarazem trzon prawa prywatnego.

Normy prawa cywilnego wyróżniają się spośród innych norm prawnych tym, że regulują stosunki między autonomicznymi podmiotami. Oznacza to, że nie występuje charakterystyczny dla prawa publicznego stosunek podporządkowania jednego podmiotu innemu podmiotowi. Ze stosunków cywilnoprawnych wynika zasada autonomiczności podmiotów, która oznacza, że samodzielnie kształtują one relacje między sobą. Normy prawa cywilnego wyznaczają tylko ogólne granice autonomii podmiotów uwzględniając interes powszechny.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_cywilne


Radca prawny - krótka historia

W historii zawodu radcowskiego wyróżnia się trzy etapy. Pierwszy rozpoczął się 13 grudnia 1961 r., kiedy Rada Ministrów wydała uchwałę w sprawie obsługi prawnej przedsiębiorstw państwowych, zjednoczeń oraz banków państwowych nakazującą tym podmiotom korzystanie z usług prawnych wyłącznie radców prawnych zatrudnianych przez te jednostki. Po uchwaleniu 19 grudnia 1963 r. nowej restryktywnej ustawy o ustroju adwokatury m.in. pozbawiającej adwokatów prawa świadczenia usług wobec państwowych jednostek gospodarczych, domeną radców prawnych stało się świadczenie usług wobec tych jednostek. W systemie nakazowo-rozdzielczym radca prawny stawał się reprezentantem państwa socjalistycznego i jego prawa wobec dyrekcji jednostki, w której był zatrudniony, nadzorując w niej w interesie społecznym stosowanie prawa.

Drugi etap zaczął się 6 lipca 1982 r., kiedy to Sejm PRL uchwalił ustawę o radcach prawnych określając zasady wykonywania obsługi prawnej przez radców prawnych, jej organizację oraz legitymizując działania samorządu radców prawnych. W dalszym ciągu jednak wykonywanie zawodu radcy prawnego polegało głównie na obsłudze prawnej państwowych i spółdzielczych jednostek organizacyjnych, choć z obsługi prawnej radcy prawnego mogły także korzystać organizacje społeczne oraz spółki z udziałem kapitału państwowego, spółdzielczego lub organizacji społecznych. Samorząd radcowski pozbawiony był nadal dwóch ważnych uprawnień: prowadzenia przygotowania do wykonywania zawodu (bowiem aplikację organizowały i prowadziły okręgowe komisje arbitrażowe) oraz podejmowania decyzji w sprawie wpisu na listę radców prawnych (wpisu dokonywał prezes okręgowej komisji arbitrażowej).

Za początek trzeciego etapu uważa się uchwalenie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, która w art. 24 wymieniała udzielanie pomocy prawnej jako jeden z rodzajów działalności gospodarczej (w rozumieniu tej ustawy), świadczonej na rzecz podmiotów gospodarczych. Uwolnienie się od nadzoru Państwowego Arbitrażu Gospodarczego nastąpiło ustawą z 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych, która przyznała samorządowi radców prawnych kompetencje do prowadzenia aplikacji oraz dokonywania wpisów i prowadzenia list radców prawnych. Zasadnicze ramy wykonywania zawodu radcy prawnego wyznaczyła natomiast tzw. wielka nowelizacja ustawy o radcach prawnych, dokonana ustawą z 22 maja 1997 r., poprzedzona uchwaloną 2 kwietnia 1997 r. Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, której art. 17 ust. 1 ustanowił gwarancje dla samorządów zawodowych reprezentujących zawody zaufania publicznego.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Radca_prawny



© 2019 http://architektwarszawa.com.pl/